Do 9 marca będzie można oglądać w Muzeum Miasta Zgierza wystawę „Od lunety Galileusza do teleskopów kosmicznych”. Ekspozycja prezentuje ewolucję lunety – jednego z najważniejszych przyrządów naukowych w dziejach.
Wystawa przygotowana została przez Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie i „skierowana jest do widza w każdym wieku”. Ta interaktywna ekspozycja prezentuje 400 lat ewolucji lunety i teleskopu – od narzędzia pozwalającego na obserwację zjawisk na niebie do precyzyjnego przyrządu pomiarowego, którym teleskop stał się w rękach dzisiejszych astronomów.
Wystawa przedstawia za pomocą cennych muzealiów (wśród nich druki z XVII wieku mówiące o odkryciach Galileusza, lunety z wieku XVIII, czy XIX-wieczne koło południkowe, czyli specjalny teleskop do wyznaczania czasu) oraz modeli i replik, (których można dotknąć i sprawdzić ich działanie) rozwój astronomii na przykładzie najważniejszego dla tej dziedziny nauki przyrządu, czyli lunety, później teleskopu.
Jak poinformował PAP Maciej Rubacha ze zgierskiego muzeum, zwiedzający dowiedzą się m.in., jakimi narzędziami obserwowali kosmos m.in. Galileusz i Kopernik. Zobaczą takie przyrządy jak astrolabium, torquetum czy triquetrum, a także fotometry, spektroskopy czy kamery CCD i model teleskopu Hubble´a.
Ekspozycja jest interaktywna, umożliwia samodzielnie dokonywanie obserwacji przez teleskopy, śledzenie zachowania promienia świetlnego między soczewkami.
Włoski astronom, fizyk i matematyk Galileusz, a właściwie Galileo Galilei, urodził się 15 lutego 1564 roku w Pizie. W 1609 roku skierował lunetę na niebo. Jego obserwacje odbiły się szerokim echem w całej Europie i stanowiły przełom w postrzeganiu i rozumieniu Kosmosu. Zobaczył kratery na Księżycu, stwierdził, że Wenus, podobnie jak Księżyc, widoczna jest w różnych fazach. Obserwował także cztery największe księżyce Jowisza, nazwane później Księżycami Galileuszowymi. Luneta Galileusza była bardzo prostym instrumentem, ale wkrótce potem zaczęto budować coraz bardziej złożone teleskopy.
Odkrycia Galileusza były bardzo kontrowersyjne dla ówczesnych wyobrażeń o ciałach niebieskich, wywołały opór sporej części środowiska naukowego, a szczególnie zwolenników teorii opracowanych przez Arystotelesa i Ptolemeusza, które były wtedy dominującymi.
Był zwolennikiem teorii Kopernika, co doprowadziło do wezwania na proces przed sądem w Rzymie. W 1632 roku opublikował dzieło pt. „Dialog o dwu najważniejszych układach świata, ptolemeuszowym i kopernikowym”. Jego wrogowie przekonali papieża, że w dziele tym godzi we władze kościelne. W wyniku procesu Galileusz został m.in. zmuszony do wyrzeczenia się swoich poglądów.
W 1992 roku, po 350 latach, Kościół katolicki oficjalnie zrehabilitował Galileusza – Jan Paweł II przyznał, że uczony został skrzywdzony przez instytucje kościelne.
Galileo Galilei zmarł 8 stycznia 1642 roku. Miał 78 lat.